Sunday, December 22, 2002

اینم نظر حافظ:


صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت              ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی             هیچ عاشق سخن سخت بمعشوق نگفت
گر طمع داری از آن جام مرصع می لعل             ای بسا دُر که بنوک مژه‌ات باید سفت
تا ابد بوی محبت بمشامش نرسد             هر که خاک در میخانه برخساره نرفت
در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا             زلف سنبل بنسیم سحری می آشفت
گفتم ای مسند جم، جام جهان بینت کو             گفت افسوس که آن دولت بیدار، بخفت
سخن عشق نه آنست که آید بزبان             ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت‌و‌شنفت
اشک حافظ خرد و صبر بدریا انداخت             چکند سوز غم عشق، نیارست نهفت

0 comments
...........................................................

The sky will widen
We had enough of it
To live in the ruins of the sleep
In the low shade of the rest
Tiredness of the abandonment
. by Paul Eluard

Note on Nothing

Home

E-mail

Archive

Links

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Blogroll Me!

  Powered By Blogger TM

:Recent Posts
بنویسم که چه، آنچه نوشتنی‌ست تو خود نیک میدانی و آ...
به طرز احمقانه ای قسمتی از آرشیوم پاک شده. !?Who c...
گاه آرزو می کنم ای کاش برای تو پرتوی آفتاب باشم ت...
شبنم و برگ‌ها یخ زده است و آرزوهای من نیز ابرهای ...
!Hang over عجب روزی بود دیروز. ساعت چهار عصر، از ...
خاکستری خاکستری خاکستری گیجم گیج
هبوط برگشتم، از صداقت برف به تزویر دود و دوده!
امروز دریا رو دیدم، شاید دلیلش تو بودی!
هنوزهم تو این شهر میشه زیبایی رو حس کرد
Nostalgia ساعت 5 عصر، روزی از هفته، یک خیابان خل...